شایع‌ترین آسیب‌های دوندگان در دو و میدانی
دوندگان معمولاً به دلیل فشارهای مکرر دچار مصدومیت می‌شوند. درد ساق پا، التهاب کف پا و شکستگی‌های استرسی از آسیب‌های رایج هستند. افزایش ناگهانی تمرینات یا تکنیک‌های غلط دویدن از دلایل اصلی این مشکلات است. درد ساق پا ناشی از التهاب عضلات یا استخوان‌های این ناحیه است. التهاب فاشیای کف پا نیز به دلیل کشیدگی رباط‌های کف پا ایجاد می‌شود. شکستگی استرسی بیشتر در استخوان‌های متاتارس و درشت نی مشاهده می‌شود. گرم کردن صحیح و افزایش تدریجی تمرینات از راهکارهای پیشگیری است.

آسیب‌های متداول در رشته‌های پرش
پرش‌کنندگان بیشتر در معرض آسیب‌های عضلانی و تاندونی قرار دارند. پارگی عضلات، التهاب تاندون آشیل و مشکلات زانو از جمله این آسیب‌ها هستند. فشار زیاد هنگام فرود می‌تواند باعث کشیدگی یا پارگی عضلات شود. تاندون آشیل نیز به دلیل فشارهای مکرر دچار التهاب می‌شود. سندرم پاتلوفمورال نیز در میان این ورزشکاران شایع است. استفاده از کفش مناسب و تقویت عضلات پا می‌تواند از بروز این آسیب‌ها جلوگیری کند.

مشکلات پرتاب‌کنندگان در دو و میدانی
پرتاب‌کنندگان با آسیب‌های شانه، آرنج و کمر مواجه می‌شوند. التهاب تاندون‌های شانه، آرنج پرتاب‌کنندگان و کشیدگی کمر از جمله این مشکلات است. حرکات پرتابی مکرر باعث ساییدگی مفاصل می‌شود. آرنج پرتاب‌کنندگان به دلیل فشار زیاد روی تاندون‌های آرنج ایجاد می‌شود. کشیدگی عضلات کمر نیز ناشی از حرکات چرخشی ناگهانی است. تمرینات تقویتی و رعایت تکنیک صحیح پرتاب برای پیشگیری ضروری است.

تأثیر سطوح تمرین بر آسیب‌های ورزشی
تمرین روی سطوح سخت یا ناهموار خطر آسیب را افزایش می‌دهد. دویدن روی آسفالت یا سطوح شیب‌دار ممکن است باعث درد مفاصل شود. سطوح نرم مانند چمن فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کنند. تغییر ناگهانی سطح تمرین نیز می‌تواند منجر به مصدومیت شود. ورزشکاران باید به تدریج با سطوح جدید سازگار شوند. استفاده از کفش مناسب برای هر سطح تمرین اهمیت زیادی دارد.

روش‌های پیشگیری و درمان آسیب‌های دو و میدانی
رعایت اصول گرم کردن و سرد کردن برای پیشگیری ضروری است. تمرینات کششی و تقویتی انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات را افزایش می‌دهند. استراحت کافی و تغذیه مناسب نیز در پیشگیری مؤثر هستند. در صورت آسیب، استراحت و یخ‌درمانی به کاهش التهاب کمک می‌کند. فیزیوتراپی و تمرینات توانبخشی برای بهبودی لازم است. در موارد شدید، مراجعه به پزشک متخصص ورزشی توصیه می‌شود.